Voor Oekraïens druk op: Українська
Aan de Excellenties, geestelijken, monniken, nonnen en gelovigen van het Aartsbisdom van de Orthodoxe Kerken van Russische Traditie in West-Europa.
KERSTMIS, ONZE HOOP
De christelijke hoop bevindt zich aan de andere kant van de vooringenomenheid en de kennis naar de geest van de wereld. We moeten evenmin bang zijn dat onze hoop in conflict raakt met de duisternis, de wanhoop en de onwetendheid. Zo moeten we uitermate waakzaam zijn, want het christelijke optimisme is geen gevoel van euforie, dat alle vertwijfeling en elke tragedie uitsluit. De verleiding die voortdurend op ons loert, wil de tragische werkelijkheid van de mens en van de wereld onderdrukken ten gunste van een kinderlijk optimisme. Alleen het christelijk optimisme bevindt zich in de hoop op overwinning en bevrijding, die de tragedie van de mens en van de wereld te boven gaat, en wel omdat deze overwinning die van de gekruisigde en opgestane Christus is.
In deze tijd van verwachting die ons voorbereidt op het Kerstfeest, is het goed deze ernst en deze vertwijfeling die ons moeten omknellen, in herinnering te brengen, want de geboorte van Christus betekent het begin van een tragische strijd tussen licht en duisternis, en we weten tegen welke prijs de overwinning behaald zal worden. Laten we ons dus niet mee laten voeren door het bedrieglijke feest, dat onze commercieel geworden beschaving heeft georganiseerd om aan de vertwijfeling te ontsnappen. Kerst is niet alleen de verheffing van de onschuld en van de kindertijd. Onze verwachting is die van een Koning, die zeker wel glimlacht op het stro van de kribbe, maar die ook huilt, want Hij weet dat het slot van de tragedie die zich voltrekt, het Kruis is.
De Kerk bereidt ons dus voor om te wachten op de komst van een “grote profeet”, van een Redder, van een Koning van de Vrede, die door de Schrift is aangekondigd. Wij zijn uitgenodigd het licht van het geloof te concentreren op de zin van het leven zelf, van de geschiedenis, van de mens en van heel ons wezen. Wij verwachten de komst van Iemand, de aanwezigheid van Christus, de Zoon van God, op onze aarde. En wij zijn de getuigen van deze Aanwezigheid te midden van alle ondoorgrondelijke tragediën van deze wereld. Zo bestaat onze verwachting niet daarin de wereld te ontvluchten naar een mistig gebied, maar om de tragedie van de wereld op te nemen in ons vlees.
De vraag van Johannes de Doper: “Zijt Gij Degene Die komen moet, of hebben we een ander te verwachten?” wordt ook aan ons geloof gesteld om dat te beproeven. Welnu, wij weten sindsdien dat de dood en de Opstanding zijn geweest. Maar zijn wij er zo van overtuigd dat heel ons leven erdoor herschapen is? Gregorius de Grote wilde dat iedere christen de profetische missie van Johannes de Doper zou voortzetten door blijk te geven van de voorrang van God in de wereld. Christen is degene die zegt: “Ik weet dat Degene Die komen moest, gekomen is en dat Zijn missie voor de wereld vervuld is.” En die zekerheid moeten wij op onze beurt overdragen.
De komst van Christus in de Geschiedenis is een realiteit, en door onze doop zijn wij geheel en al bij deze realiteit betrokken. Laten we onszelf in deze tijd van overdenking en verwachting ondervragen over ons geloof in deze realiteit. Dan zullen wij in de vreugde van deze zekerheid Hem ontvangen, het Licht van de wereld, Die schittert voor het heil van allen, in de grot van ons hart. Laten wij voor elkaar bidden en voor de wereld die “barensweeën doormaakt”, opdat de Geboorte van de Heer voor allen de Hoop en de Bevrijding moge worden, die tot het Koninkrijk leidt.
Parijs, 25 december 2022 / 7 januari 2023
+ Metropoliet JOHANNES van Doebna
Aartsbisschop van de Orthodoxe Kerken in West-Europa
van Russische Traditie
© 2022 Archevêché des églises orthodoxes de tradition russe en Europe occidentale