Over de geschiedenis van de Orthodoxen in de stad Breda en wanneer zij daar voor het eerst aanwezig waren is al evenmin iets bekend als over andere steden in Nederland, uitgezonderd Amsterdam.

In ieder geval is zeker, dat bisschop Dionisios van Rotterdam in de jaren zestig min of meer regelmatig Orthodoxe Diensten hield ten huize van gelovigen in Breda. Na zijn overlijden werd een speciale “Breda-koffer” aangetroffen met sommige uit Rusland afkomstige liturgische voorwerpen,die nu nog in onze Kerk worden gebruikt.

In de jaren ’80 werd een echte parochie georganiseerd. In het begin vond men gastvrij onderdak bij de broeders van Huibergen. Later verhuisde men naar de kapel van het voormalige St. Ignatius-ziekenhuis. Een handicap voor de ontwikkeling echter van een echt Orthodox liturgisch leven was, dat men de geleende kapellen niet kon inrichten op Orthodoxe wijze. De Orthodoxe eredienst, wil zij werkelijk goed tot zijn recht komen, vereist een Kerk met een iconostase, iconen,enz.

In 1988 geschiedde dan ook een wonder voor de parochie, toen zij in het voormalige Klooster van de eerwaarde Zusters Franciscanessen in de Nieuwstraat permanent de beschikking kreeg over twee kamers uit het rectoraat, die door de parochianen met veel fantasie en inzet werden omgetoverd tot een echt Orthodox kapelletje. De Diensten konden nu veel regelmatiger worden gevierd.

In 1991 vroeg en verkreeg de Orthodoxe Kerk in Breda het volledig lidmaatschap van de Raad van Kerken. Dit geschiedde onder het voorzitterschap van deken Jan Jespers en het secretariaat van Rinus Wisse.

Eveneens in 1991 gebeurde, waar wij al enige tijd voor gevreesd hadden: het Klooster van de Zusters Franciscanessen werd opgeheven wegens gebrek aan overblijvende Zusters en wij moesten onze dierbare Kapel verlaten.

Gedurende een half jaar werden de Diensten bij gelovigen aan huis gevierd, een ervaring die de parochie als gemeenschap zeer ten goede is gekomen, maar natuurlijk niet bevorderlijk was voor het openbare karakter van de eredienst.

Opnieuw toog de parochie aan de arbeid en het resultaat is wellicht één van de mooiste Orthodoxe Kerkjes in Nederland. Grote dankbaarheid naast God verbindt ons met de parochie van St. Laurentius en met de Raad van Kerken in Breda, die dit alles voor ons mogelijk hebben gemaakt. Grote dank speciaal ook aan deken Jan Jespers voor zijn niet-aflatende warme belangstelling voor de Orthodoxe Kerk in Breda.

Sedertdien vieren wij met grote vreugde en dankbaarheid de heilige Orthodoxe Diensten in deze lieflijke Kapel. De H. Diensten worden in Breda hoofdzakelijk gevierd in de Nederlandse taal en iedereen is van harte welkom!

In 1994 verkreeg onze parochie de status van zelfstandige parochie van ZE Aartsbisschop Sergej van Evkarpia.

De parochie was opgericht, en groeide gestaag. In 2003 kreeg de parochie een zware beproeving te verduren. De oprichter, de rector en Aartspriester Martin overleed. In de jaren daarna hebben 2 verschillende priesters zonder succes hem opgevolgd. In 2009 was de parochie op sterven na dood. Een opheffingsvergadering werd eind november 2009 belegd. Een groep parochianen, die zich bij deze opheffing niet wilde neerleggen benaderde Aartspriester Josef – toen nog hypodiaken – om de parochie nieuw leven in te blazen. Na de diaken- en priesterwijding van Vader Josef in 2010 begon het parochieleven zich weer te herstellen. Ook groeide de parochie weer. Het parochieleven is nu stabiel.

De Orthodoxe Kerk ziet als haar voornaamste taak, de lof te zingen van God en de noden van de wereld in gebed voor Gods Troon te brengen door het vieren van haar – uitgebreide – Eredienst. Vanuit deze liturgische spiritualiteit verricht de Orthodoxe Kerk, voor zover haar kleinheid in Nederland dit mogelijk maakt, de diaconie, d.w.z. de dienst aan de naaste in nood.

Zij stelt zich NIET tot doel: het maken van bekeerlingen, maar wil aan een ieder, die het zien en horen wil, de diepgang en de schoonheid van de Orthodoxe Diensten in alle eenvoud tonen.